Jadalnia

Długi, wąski stół z ciemnego drewna, przy którym spokojnie mogłoby zmieścić się pięćdziesiąt osób, krzesła obite czerwonym aksamitem o długich oparciach, unoszące się wokół zaklęte kandelabry, kominek, latem zgaszony, zimą zawsze rozpalony, a na czerwonych ścianach kolejne żywe-nieżywe portrety osób zasłużonych dla dynastii i wspaniałych małżonek nestorów – oto, jak prezentuje się jadalnia Karamazovów, nierzadko wypełniona zapachem tradycyjnych, rosyjskich potraw i pobrzękiwaniem srebrnych sztućców. Z okien za jednym z brzegów stołu wspaniale widać wijącą się wstęgę Wołgi.