Sypialnia Eleny

Pokój zajęty przez Elenę jest najmniejszym spośród czterech dostępnych w mieszkaniu, wciąż jednak gwarantuje dosyć przestrzeni, by przyzwyczajona do wolności Tyanikova nie czuła się w nim jak w klatce. Centralnym elementem utrzymanego w jasnych beżach i brązach pomieszczenia jest stojące pod oknem szerokie, podwójne łóżko – zdaniem większości zbyt duże jak dla jednej osoby, zdaniem Eli wręcz przeciwnie, idealne. Lewą ścianę, patrząc od wejścia, niemal całą zajmują regały zapełnione książkami, których dziewczyna nie chciała pozostawić w gabinecie. Za jednym z nich mieści się ponadto ukryte przejście do pokoju, którego na oficjalnych planach i papierach nie ma – tę salę stworzył dla niej dziadek Aleksei, by miała gdzie przechowywać swą starannie rozlokowaną w gablotach, na półkach i w szafach kolekcję mniej lub bardziej cennych artefaktów. W rogu sypialni, tuż przy regałach, znalazł swe miejsce wygodny fotel i niewielki stoliczek, tworzące wspólnie małe zacisze czytelnicze. Prawa ściana to z kolei miejsce dla szafy ubraniowej, dosyć dużego lustra i przejścia do małej, przyległej do pokoju łazienki. Właśnie tę ścianę zdobią też liczne fotografie, wycinki z gazet, notatki, fragmenty listów – porozklejane chaotycznie, tworzące barwną, bogatą mozaikę przeróżnych wspomnień.