Lazaret

Szpitale – czy to magiczne, czy mugolskie – zazwyczaj kojarzą się z wszechobecną, porażającą bielą, czasem poprzetykane beżem dla złamania monotonii. Równoświatowa lecznica łamie nie tylko monotonię, ale również wszelkie schematy: tu biel wchodzi w kontrast z zielenią, błękitem i brązem we wcale nie pastelowych, mdłych odcieniach. Mozaiki z drobnych, kolorowych kamyczków tworzą na ścianach fantazyjne wzory pozwalające chorym chociaż na moment zapomnieć o męczących ich przypadłościach, zwłaszcza że co pół godziny kamyki zmieniają swoje ułożenie. Również parawany oddzielające łóżka, których w pomieszczeniu zmieściło się dwadzieścia, tchną kolorami, takimi samymi, jakie znalazły się na ścianie. Przy każdym łóżku postawiono niedużą szafkę nocną na najpotrzebniejsze rzeczy i leki, zaś mniej więcej w połowie pomieszczenia znajduje się dyżurka magomedyków.