Jesteś moim koszmarem, mamo, tak samo jak i ja jestem twoim. Chciałam z tobą rozmawiać – dawno temu. Dziś wszystko stracone, z mojej miłości pozostał tylko gniew, a z więzi rodzinnych jedynie nazwisko.
Udław się swoim testamentem, modliszko.

Weź wyjdź, pomylony jakiś jesteś. Pan Grzeczniutki Guziczek Pod Szyją, rzygać się chce, jaki ty jesteś idealny. Ale ja wiem, co ty masz nie tak z głową, wszystko pamiętam.
Proszęproszęproszęprzepraszamniechciałam
tegomówićprzytulmnieiniepuszczajbłagamniechcębyćsama.

Nie pamiętam o twoim istnieniu, dopóki cię nie zobaczę, a jak cię zobaczę, to mnie szlag trafia.
Chciałabym być milsza, ale nie potrafię.

Znamy się, dziecko? Coś ci się pomyliło. Wypierdalaj.
Nie ma takiej rzeczy, której bym dla ciebie nie zrobiła, malutka żmijko.

Wypierdalaj do swojej Polszy, gdzie psy chujami wodę piją. Tylko posklejaj mi tych ćpunów raz-dwa i potem możesz nawet w kosmos lecieć.
Zawsze do ciebie wrócę, bo chyba bez ciebie jednego nie umiałabym żyć.

Angolu, ale z ciebie pokręcony człowiek. Było trochę ekscytująco całować się z kimś z tej wyższej sfery, z takim starszym, kupiłeś mi fajny naszyjnik, ale wszystko co miłe szybko się kończy. Konserwatystom dziękuję.
Chyba nie polubiłeś Penny’ego Rimbauda, chyba masz mnie za wariatkę.