Sala balowa

Pyszna sala balowa, z racji niegościnności Karamazovów zwykle zbierająca kurz, ale przy okazji wesel i innych rodzinnych uroczystości zyskuje pełen blask, stając się jedną z najbardziej reprezentacyjnych części zamku. Czarny, surowy marmur podłóg został tak zaklęty, by nie groziło na nim poślizgnięcie się w tańcu. Z sufitu po podtrzymujących sklepienie kolumnach spływa malunek nocnego nieba, mrugającego setkami gwiazd. Kremowe świece lewitują nad zebranymi (ale wosk nigdy nie kapie), wieczorami tworząc wręcz intymną atmosferę na parkiecie. Niebotyczny, posrebrzany żyrandol potrafi rozjaśnić pomieszczenie jak w dzień. Pod ścianami z ciemnego kamienia ustawiono klasyczne, nieco przerażające rzeźby ze złożonymi u ich stóp czerwonymi i białymi różami z Rusałczego Rozarium, które wypełniają salę przyjemnym, kwiatowym zapachem. Na przeciwległym do potężnych, dwuskrzydłowych drzwi stworzonych jakby ze szkła, kryształu i srebra końcu pokoju dumnie pręży się scena, chyba zbyt przestronna dla jednej kapeli, ale w sam raz dla orkiestry na kilkudziesięciu instrumentalistów.