Z kobietami problemów było wiele - miały chwiejne humory i dziwne, niezrozumiałe rzeczy wywoływały w nich reakcje, jakby zaraz kończył się świat. Nie lubiły też rozrzucania skarpetek w przypadkowych miejscach (Aleksander też nie lubił, ale nie było to specjalnie istotne). Marudziły, gdy się ich nie przytulało, lub przytulało za często. Obcowanie z kobietami stanowiło sztukę, wymagającą odpowiednich pokładów inteligencji, uważności oraz cierpliwości - nawet, kiedy kobietą tą była pozornie bezproblemowa Yelena.
Tak było w większości przypadków, ale nie tego wieczora, gdy jeszcze czuło się wódkę krążącą radośnie w żyłach, wspomagającą słodkie rozlanie rozgrzanych członków i zmieszany zapach ciał wypełniający powietrze. Ooo tak, Saszy było bardzo dobrze w tym pół-zakopaniu pod pościelą, z głową wciśniętą gdzieś pod zrolowaną niemal poduszkę i rękoma niedbale rozrzuconymi na boki. Jeśli pannie Vasinie przeszkadzało męskie ramię leżące jej centralnie na brzuchu, to miała mnóstwo okazji, by zaprotestować, ale jeszcze nie podniosła wrzawy, ani nie próbowała w inny sposób pokazać niezadowolenia. Aleksandrowi to pasowało, szczególnie, gdy akurat odparowywał, nie znajdując pod sklepieniem czaszki ani jednej myśli, która byłaby na tyle istotna, by natychmiast się nią zajmować i odpędzać na bok tę miękką jak wata cukrowa chmurkę. Jedna tylko rzecz mogła jeszcze poprawić sytuację, sprawić, że Saszka znalazłby się na progu niebieskich podwojów - papieros. Ściślej, odpalony papieros. Odruchowo oblizując wilgoć nad górną wargą, uniósł nieco głowę, co spowodowało leniwe zsunięcie się z niej poduszki na bok.
[b]- Fajki?[/] - rzucił nieco schrypniętym głosem, nawet nie siląc się na ułożenie pełnego pytania.

W sumie to nie jestem pewna, czy Lena była wtedy ruda gdyż często zmienia kolor włosów a rudy do nie jest jej naturalny, ale mniejsza o szczegóły, uznajmy że była wtedy ruda też. Wcale kobiety nie są takie problematyczne w obsłudze jak faceci to widzą. Czasem po prostu jak każdy mają dość innych ludzi i przyklejanie się na siłę jest uciążliwe. Jedyną różnicą jest to, że facet westchnie i mimo tego, że nie ma ochoty, to przytuli, a kobieta powie prosto z mostu, że chce być sama w swojej przestrzeni osobistej. Kogoś można tu winić, że nie owija w bawełnę, albo to robi? Poza tym to wielka generalizacja. Czasem facet potrafi być bardziej problematyczny niż nie jedna kobieta.
Yelena miała ochotę nie podnosić się z łóżka przynajmniej do jutra, bo ile można było wysiłku znieść w ciągu jednego dnia? Zwłaszcza kiedy w grę jeszcze wchodził alkohol. Leżała na plecach, czując na swoim brzuchu rękę Saszy, jednak w sumie jej nie przeszkadzała. Głowę miała częściowo przykrytą poduszką, tak by się nie udusić, jednak zakrywała jej większość twarzy. Słysząc jedno, krótkie magiczne słowo, jęknęła z niezadowoleniem że Sasza prosi ją o to by się ruszyła. Nie patrząc i nie wyciągając głowy spod poduszki wymacała ręką swoje papierosy, które leżały na stoliczku nocnym, całe szczęście że zapalniczka była w środku i nie musiała się podnosić by jej szukać, a następnie gdzieś tam ciepnęła paczkę w stronę Saszy, prawdopodobnie trafiając go w twarz, bo jak wspominałam, przemieszczenie poduszki to było zbyt wiele.
- Jeszcze jakieś życzenia? - mruknęła bez żadnej konkretnej emocji w głosie. Nie żeby miała zamiar podnosić się z łóżka, co to to nie, dobrze wiedziała, że ledwo co będzie mogła chodzić aktualnie.