13.06.1999

Cieszę się, że wreszcie mam od Ciebie jakiekolwiek wieści i jeszcze bardziej cieszy mnie, że jesteś cała. Bo jesteś, prawda? Foka już od dwóch tygodni nieustannie o Ciebie wypytywał. Nawet Martina, po powrocie z Koldovstoretz, ze dwa razy zainteresowała się sprawą Twojego przedłużającego się wyjazdu. Podejrzewam, że w jej przypadku chodzi o wyciągnięcie od Ciebie oficjalnego pozwolenia na wyjazd ze znajomymi.
Dzieciaki mają się znakomicie, to samo zwierzęta. Jeśli będzie Ci odpowiadało, Fokę mogę przekazać pod Twoje skrzydła już jutro rano, ale jeżeli potrzebujesz więcej czasu na uporządkowanie spraw po powrocie, po prostu daj znać, kiedy Ci go podrzucić.


PS. Proszę, bądź ostrożna z przekazywaniem w listach informacji, szczególnie dotyczących miejsc pobytu Twojego i Twoich podopiecznych. Podejrzewamy, że część wiadomości jest przechwytywana.

13.06.1999

Przepraszam, że tak na Ciebie naskoczyłem z byciem ostrożną. Wiem, że w razie czegoś niespodziewanego będziesz w stanie sobie poradzić. Po prostu... Nie potrafię się o Ciebie, o całą waszą trójkę, nie bać.
Nie musisz zaprzątać sobie mną głowy, wszystko jest względnie w porządku i nie dzieje się nic, co powinno Cię kłopotać. Jestem zdrowy (to naprawdę zadziwiające, jak od czasu epidemii smoczej ospy nagle poprawiła się jakość szpitalnych usług) i na chwilę obecną nie potrzebuję Twojej pomocy, niemniej dziękuję za troskę i propozycję.
I, na bogów, przysięgam, że Martina nie miała nawet możliwości, żeby w jakikolwiek sposób mnie urabiać. Dałem jej jasno do zrozumienia, że jeśli zamierza wybrać się na ten wyjazd, w pierwszej kolejności musi porozmawiać o nim z Tobą. Zgadzam się jednak, że powinniśmy o tym porozmawiać, przede wszystkim z nią. O kilku innych sprawach również, już bez niej.
Zjawię się najszybciej, jak to będzie możliwe,