Już godzinę później ołowiane obłoki zasnuły całe niebo, pogrążając Petersburg w szarości zupełnie niepodobnej do późnomajowych dni, zazwyczaj aż do wieczora skąpanych w rdzawych promieniach przepalających ostatnie podrygi monotonii, jakie zdołały uchować się pod dachówkami kamienic, w obdartych rogach starych billboardów czy pomiędzy sekwencją zmieniającej się sygnalizacji świetlnej.