Najdroższa jedyna Krzesiowi siostrzyczka. Wspiera go w pogoni za wymarzoną karierą restauratora, tak jak on poparł otwarcie domu mody, choć czasem myśli sobie, czy aby Panna Jadwiga – bo przecież zdaje sobie sprawę, znając ją lepiej niż inni, że nie przywykła do pracy – nie przepracuje się mu jeszcze. Nie miewają przed sobą sekretów i pomagają, w czym się da (nawet za cenę nieopatrznego wbijania szpilek podczas przymiarek). Stanowią silny front przeciw szalonym pomysłom rodziców i problemom młodszego rodzeństwa. Krzesio niczyjej opinii i instynktowi nie ufa tak, jak Jadwigi.

Bogna była pierwszą miłością Krzesia, spotykali się w piątej i na początku szóstej klasy Akademii; ani jego rodzice ani Jadwiga nie pochwalali chodzenia z dziewczyną z nizin społecznych, do tego dziewczyną o takich poglądach; w końcu rozstali się, ale trudno powiedzieć, czy za namową rodziny, czy przez różnicę charakterów. Do ukończenia szkoły łączyły ich koleżeńskie stosunki, a niedawno spotkali się ponownie za barem w pubie „Lel i Polel”. Od tamtej pory, choć Krzesimir zmienił pracę, nadal spotykają się czasem, by ponarzekać na skandaliczne zachowanie gości i podzielić się wskazówkami dotyczącymi pracy w tej samej branży.

Krzesimir pracował w cukierni Baby Jagi krótko, w zasadzie przez przypadek; przyszedł zamówić tort albo jakieś skomplikowane ciasteczka akurat kiedy potrzebowali dodatkowych rąk do pracy; tam poznał Katię i jakoś tak wyszło, że dogadali się w zawrotnym tempie i teraz otwierają coś razem? Póki nie znalazł się lokal ani konkretny biznes-plan, ćwiczą swoje umiejętności ciągle zasypując blaty mąką i robiąc plamy z czekolady na krochmalonych obrusach.

Krzesimir czuje, że Anglik wcale Jagusi nie kocha, a przed takimi oszustami musi ją obronić. Ale skoro Jadwiga sama przyjęła jego oświadczyny, nie miał nic do gadania; może jedynie zerkać na Cecila nieufnie, a to mimo licznych prób narzeczonego siostry, by go sobie zjednać. Cecil poprosił go nawet, by był świadkiem na ślubie, ale Krzesimir spełni tę funkcję tylko ze względu na Jadwigę. Nie akceptowałby kandydatury Cecila w ogóle, gdyby nie prezentował się korzystniej na tle poprzedniej miłości Jadwigi.

Krzesimir przepadał za towarzystwem kuzyna w dzieciństwie. W wieku nastoletnim często uciekał się do Konstantego, gdy liczył na wyjście do miejsc, gdzie nie powinien wychodzić i nowinki niekoniecznie przeznaczone dla jego uszu. Niedamir nigdy nie chciał wysłuchiwać jego sekretów, więc prócz Jadwigi Krzesimir powierzał je właśnie Konstantemu i brakowało mu świadomości, że zawsze może odwiedzić kuzyna nawet podczas przerwy w szpitalu, czy poprosić go o przepustkę z Akademii podczas jego tajemniczej nieobecności. Od tamtej pory ich kontakt osłabł, ale wciąż utrzymują dobre stosunki.