9.06.1999

czy mogę spytać o nazwisko tej uzdrowicielki? Jestem ciekaw, kto mówi o mnie takie miłe rzeczy. A wydaje mi się, że dobrze wiedzieć, kto o nas dobrze myśli, prawda?

Owszem, są długie - kurs trwa cztery lata, staż przynajmniej dwa. Jeśli się nie robi głupich rzeczy raczej nie, zakazić się czymś można dopiero na stażu. Ja intensywnie rozwijam się pod kątem studiów, więc nie mam życia osobistego, inni może mają inaczej. Nie nudzą, interesują.  Lepiej przed próbą dostania się na studia powtórzyć materiał ze szkoły. Teraz trwają egzaminy, rekrutacja będzie zapewne za parę miesięcy, trzeba śledzić.

Oczywiście, nie będę nikomu mówił.

21.06.1999

znów straciłem cię z oczu i wpakowałaś się w jakieś kłopoty. Czuję się dziś paskudnie i chociaż ciężko mi w takiej sytuacji spojrzeć na cokolwiek ze spokojem, list wywołał we mnie rozbawienie (liczę, że mi to wybaczysz).

Patrząc na twój charakter pisma, alkohol ci nie służy, choć po nim życie może być już tylko dużo lepsze lub dużo gorsze. Śmiejesz się ze mnie ilekroć powtarzam, że ludziom nie wolno ufać, po czym sama ulegasz najbardziej naiwnym sztuczkom. Niektórym trudno jest nie kłamać, skoro całe życie spędzili w Ministerstwie. Dokąd się dzisiaj wybrałaś? Pamiętasz, kto odprowadzał cię do domu? Zachowałaś stosowny dystans, chyba słusznie, nie przejmuj się tym zbytnio.

Napij się wody (tej z kranu) i napisz do mnie jutro.


P.S. Twój orzeł uderzył w moje okno

9.06.1999

wielka szkoda. W takim razie mam prośbę o wysłanie jej nazwiska, jeśli kiedyś panna się dowie jak ono brzmi.

Jak sobie życzysz. Na ostatnim, lada moment skończę studia. Nie miałem jeszcze czasu odkryć żadnego leku niestety, jestem skupiony na egzaminach, by ostatecznie iść na pełnoprawny staż. Nie jestem pewien czy lek na śmierć to taki dobry pomysł. Słyszałem, ale nie wiem czy to tylko nie plotki. Inaczej na pewno ktoś by zapłacił za dostęp do niego. Zmarł mi tylko zwierzak - matka przerobiła nasze króliki na kilka obiadów. Ciężko mi powiedzieć, ale pewnie to raczej motywuje po okresie żałoby.

Teraz jeszcze trwają egzaminy dla studentów (w tym moje), ale możemy się umówić na koniec miesiąca (albo nawet później, by materiał tak szybko nie wyparował) na korepetycje. Proszę jednak przedtem przejrzeć swoje notatki, aby nie tracić czasu na oczywistości.

25.06.1999

nie masz za co mnie przepraszać. W każdym razie, na pewno nie za to. Cieszę się, że czujesz się lepiej i że jak raz wzięłaś sobie moją radę do serca. Nie wiem, jak jest w Rumunii, ale obawiam się, że tutaj, w Rosji, trzeba dużo bardziej uważać na ludzi. Kłamstwo spowszedniało w Petersburgu, ale przyzwyczailiśmy się już, że nie jest niczym złym dopóki pomaga w przetrwaniu. Dobrze by było, gdybyś o tym pamiętała, niezależnie od tego, co mówi ci Dionise.

Dobrze wiesz, że nie jestem już w stanie tak dobrze udawać, że nie obchodzą mnie twoje problemy. Wypominam ci naiwność, bo chcę, żebyś uważała, gdyby kiedyś miało być za późno na czyjąkolwiek pomoc. Czytałaś ostatnio gazety? Uznałbym to za bzdury i kolejny stek kłamstw wymyślony przed Ministerstwo, ale w świetle ostatnich wydarzeń, jestem w stanie uwierzyć chociaż w część tego, co piszą.

Moje okna już od dawna są na wykończeniu, nawet Chekhov nie jest w stanie wyrządzić im dużej krzywdy. Na szczęście przyzwyczaiłem się do chłodu, w Irkucku rzadko miewaliśmy ciepłe noce. Pozostaje nam liczyć, że twój ukochany dramaturg się nie obrazi, że na jego cześć zostało nazwane równie niezrównoważone stworzenie.

Nie przychodź. Cenię sobie, że nie zostawiłaś mnie w cholerę, ale nie ma takiej magii, która byłaby w stanie mi pomóc. Nie przejmuj się tym, spotkamy się w lipcu. Słowo daję, że wówczas wszystko będzie dobrze. Odwdzięczę ci się za to matactwo, nawet jeśli to oznacza wyprawę do Bolshoi.

21.01.1999

wiem, że wysyłałam wcześniej odpowiedź dla was do Dio, ale tobie też chcę napisać list. Właśnie od dzisiaj mam trochę luzu w grafiku i mogę wreszcie pozwiedzać sobie Paryż. Wiesz jakie to ogromne miasto? Nie wiem nawet od czego zacząć zwiedzanie! Znaczy zaczęłam od tej restauracji, którą zaproponował Dionisie, ale mam wątpliwości co zobaczyć dalej. Może powinnam wynająć przewodnika albo kupić jakąś mapkę?
Prócz tego szukam wam właśnie obiecanych pamiątek, ale większość wygląda dość tandetnie. Mam nadzieję, że po prostu dzisiaj miałam pecha i już niedługo znajdę coś dla was odpowiedniego. No, chyba że magnes na lodówkę w kształcie napisu "Paris" cię satysfakcjonuje. Mi się wydaje jakiś taki marny.
A co tam u ciebie? Jak twoja kariera? Wszyscy cali?

20.07.1999

w Petersburgu robi się niebezpiecznie, cieszę się jednak, że wiele rzeczy zmieniło się u Ciebie na lepsze. Mam nadzieję, że wciąż wszystko (lub przynajmniej znaczna większość) jest w porządku. Wybierz miejsce, opowiesz mi wszystko, kiedy już się spotkamy.

20.07.1999

dochowam tajemnicy. Powiedz mi tylko jak tam dojść, zobaczymy się jutro. Mam tylko nadzieję, że twój pośpiech nie zwiastuje niczego złego.