Racz mi wybaczyć nagłe zakończenie naszego spotkania w Pałacu. Adela oderwała mnie od Ciebie dosyć nietaktownie, a ja - będąc zupełnie szczerym - nie byłem wtedy zupełnie gotowy na rozmowę z Tobą. Żałuję tego teraz, proszę więc, żebyś zgodziła się spotkać ze mną i pomówić. O czym zechcesz, brakuje mi Twojego towarzystwa i ciętych uwag.

chcieliśmy zaprosić Panią na coroczny Bal Maskowy, który ma się zacząć 16 czerwca o godzinie 21:00 w Carskim Siole. Nałożenie dołączonej maski przed zabawą jest obowiązkowe.

10.06.1999

Mam nadzieję, że wybaczysz mi tak skąpą próbę skontaktowania się z Tobą. Wierzę, że nie wprawię Cię nią w zakłopotanie, zwłaszcza że nie widzieliśmy się przez dłuższy czas. Jeśli mam być szczery, trudno mi przywołać związane z Tobą, najdroższa siostro, wspomnienie na tyle wyraźne, żebym mógł przewidywać Twoją reakcję, ale wierzę, że będziemy mieli okazję to nadrobić. Chciałbym bowiem Cię poinformować, że w ciągu najbliższych miesięcy zamierzam spędzić w Rosji trochę czasu i byłbym niezwykle rad, jeśli się spotkamy. Jestem przekonany, że mam wiele rodzinnych historii, które mogłyby cię zainteresować i wzbudzić w Tobie dobre emocje.
Korzystając też z okazji, chcę powiedzieć, że bardzo mi przykro z powodu śmierci Twojego męża. Moja żona również odeszła niedawno i nie jestem nawet pewien, dlaczego Ci o tym piszę, ale chciałbym, żebyś wiedziała. Przepraszam, że wcześniej nie raczyłem się odezwać. Jest mi naprawdę bardzo przykro i mam nadzieję, że mimo braku mojego zainteresowania wszystko u Ciebie dobrze i nie żywisz do mnie żalu. Byłoby to bardzo krzywdzące i krępujące w sytuacji, w której zachęcam Cię do spotkania ze mną.
Do Rosji przybywam już w przyszłym tygodniu, nie jestem więc pewien, czy zdążysz skontaktować się ze mną wcześniej, ale na pewno dam o sobie znać na miejscu. Bądź zdrowa! Nie mogę doczekać się, aż w końcu się zobaczymy!

Wybacz, Słońce, lecz bardzo zgrzeszyłem wykorzystując plugastwo, zwane magią, przeciw naturze rzeczy. Wiem, że nie jestem godzien twojej światłości, ale pozwól mi wyjść z cienia i chociaż dotknąć blasku twojej chwały. Wybacz mi moje grzechy, pozwól doświadczyć objawienia, spal magię, która czyni mnie nikim. A jeśli nie możesz mi ich wybaczyć niech spłonę w świętym ogniu.
O, Wielkie Słońce! Proszę, odmień mą grzeszną duszę, niech przestanie nurzać się w mroku. Pozwól mi zostać prawdziwym człowiekiem godnym twojej światłości, a nie jedynie jego karykaturą. Pomóż mi, abym mógł pełnić twoją wolę i nieść twoją światłość dalej, aż na krańce ziemi.
Modlę się w imieniu Wszystkich.


Pamiętaj, grzeszniku, że tak jak księżyc jedynie odbija światło słoneczne, tak ty jesteś karykaturą człowieka. Nie daj się zwieźć pozorom, twoje umiejętności to nie dar, lecz przekleństwo. Odwróć się od nich, zanim będzie za późno, pozwól się dosięgnąć promieniom słonecznym Tworzyciela Świata. A jeśli nie ulegniesz pamiętaj - w cieniu, poza wzrokiem ludzi powstałeś, w ciemności bez świadków znikniesz. Ulegnij.